Memòrias e Racòntes - Mon espelida

Cette biographie est un vrai roman et presque un poème... (Frederic Mistral)

Se coneissèm Mistral sustot per son òbra poetica, son òbra en pròsa es tanben
plan digna d’interès, e mai que mai Mon espelida – Memòrias e Racòntes,
interès literari e interès « biografic ». Çaquelà, los sovenirs que nos liura,
los causiguèt pas deliberadament mas se daissèt guidar, per necessitat
interiora, per los que s’impausèron pr’amor qu’avián una significacion dins lo
present, valent a dire los que farguèron l’òme e lo poèta que venguèt. L’autor
nos relata d’eveniments de sa pichòta enfança, puèi de son mitan familial, sas
aspiracions, sos sentiments, lo desvolopament de son engenh poetic, son amor
per la terra provençala e sa lenga, la naissença del movement felibrenc e son
espandiment, fins a las circonstàncias de la creacion de Mirèlha e son succès.
Aquí, la formacion principala del poèta es acabada, lo poèta es nascut, ne
testimònia la causida d’una partida del títol d’aquel obratge : Mon espelida.
La valor literària d’aquel obratge ten a la granda qualitat de sas evocacions
e a lor poténcia emocionala, portadas per un equilibri establit entre una
lenga populara e familiara d’una riquesa espectaclosa e la poesia qu’emana de
l’estil narratiu de l’autor qu’embelina lo legeire. Lo ton poetic del libre
faguèt dire a d’unes que i’aviá una part d’afabulacion dins aquelas Memòrias.
Es plus juste de dire coma Albert Thibaudet – critic literari francés – « Les
Mémoires et Récits sont vrais, mais d’une vérité de poète ».

Frederic Mistral (1830-1914), nascut e mòrt a Malhana (Bocas dau Ròse), es
l’inlassable artesan de la renaissença de la lenga d’òc, a comptar del mitan
del sègle XIX. Es cofondator del Felibritge e publica un diccionari monumental
de l’occitan dins sas variantas dialectalas : Lou Tresor dóu Felibrige. Es son
òbra literària – coronada per un prèmi Nobèl de Literatura en 1904 – que
tornarà sas letras de noblesa a l’occitan dins sa varianta provençala.